Ang aking Pangarap ( Kung Sana Nga Lang)

Noong nasa kolehiyo ako, ang tanging pumapasok sa aking isipan ay kung ano ako sa hinaharap. Pinangako ko sa aking sarili na pagkatapos kong mag-aaral ay doon ako makikita sa liblib na bahagi ng bundok, nagtuturo ng mga kaalaman sa buhay, nagdadala ng kuwento, nagpapaabot ng mga bagong kahulugan sa buhay. Pinangarap kong magturo sa bundok, doon kasi walang chismis, hindi pinupuno ang iyong tenga ng mga panlalait, doon kasi walang nagpapalapad ng papel di gaya sa lungsod mahabang papel ang kailangang ihanda upang maging mabango ang pangalan sa paaralan. sa bundok kasi hindi mo maririrnig ang ugong ng mga sasakyan, hindi ka malilito sa abalang mundong iyong ginagalawan, doon malalanghap mo ang sariwang hanging palatandaan ng iyong buhay, may kapayapaang bumabalot sa iyong puso.Pinangarap kong sa bundok ako mamamalagi, doon nakagagawa ako ng mga kabutihang magpapabago sa buhay ng aking mga mag-aaral na di kailangang ipagsigawan, doon makikita mo ang kasimplehan ng buhay, mahahanap mo ang tunay na kaligayahan, kung sana makakaalis lamang ako sa paaralan ko ngayon, kung sana hindi pa ako mananatili nang kung ilang taon...hindi na ako masaya sa aking ginagalawang daigdig ngunit kailangan kong tanggapin na may misyon pa ako para sa aking sarili at sa aking pamilya...Sabik na sabik na akong makita ang aking sariling nakasakay sa skylab at dumadaan sa maputik na bahagi ng bundok, ang lulusong sa ilog at minsan pa'y maulanan sa gitna ng parang. Kung sana makakaalis na ako sa susunod na taon, kung sana lang kaya kong hilahin ang oras upang mapabilis ang ikot ng mundo, gusto ko ng umalis para sa aking sarili at sa aking pamilya, ito na lamang ang nagbibigay kahulugan sa aking buhay...Sila na lamang ang aking inspirasyon upang harapin ang mapait na bugso ng buhay. Kung Sana Nga Lang...