Thursday, June 5, 2008

Paalam sa pagkabata!

Nung bata ako madalas akong nangunguha ng bayabas sa tagong bahagi ng aming nayon, Bayabas na marahil may malaking implikasyon sa aking pagkabata at buhay musmos. Ang bungang-kahoy na ito ang tanging nagpapaalala ng aking kalikutan sa aking kabataan ( Bata pa man din ako hanggang ngayon! ), mga masasayang sandali na kahit sa panahong ito'y nagsisilbi pa ring sulo sa aking landasin, panahong kinulayan at pinuno ng kasiyahan. Mga panahong tanging ang liwanag ng sikat ng araw lang ang aming kalaro, mga damo sa parang ang aming banig at tutubi sa kahanginan ang nagsisilbing bubong sa banaag ng sikat ng araw. Kasabay ng agos at bugso ng panahon ay nanatili akong bata at isip-bata, mga gawaing sana'y ginagawa lang ng mga paslit ngunit naging panuntunan ko na sa buhay. Nababasa ko sa aklat o di kaya'y naririnig sa iba na ang buhay ay madali lang, sa kaiklian ng buhay ay hinangad kong maging matanda, magkaroon ng sariling pagpapasya, umibig at magtrabaho kaysarap isiping ang lahat ng ito'y natamo ko na, napasaakin ngunit kasabay ng pagkamit ko ng aking mga mithiin sa buhay ay sabay na bumabalik ang mga gunitang minsan kong kinalimutan at naging bahagi ng aking buhay. Tunay ngang ang pinakamasayang bahagi ng tao ay nsa kanyang kabataan dito'y malaya siyang nagtatampisaw sa ilog, naliligo ng ulan sa alulod ng bahay. Dito'y walang inaalalang gasgas sa tuhod, pilat sa balikat, puting pisngi o di kaya'y buhaghag na buhok. Dito ang panginoon ay isipan, ang kalaba'y pagod. malaya ang lahat, ang lahat ay malaya sa wangki-wangking karanasan nguni't nagkakaiba kung paano sila dinuyan ng kanilang Kabataan at minahal ng kanayunan...

No comments: