SLASH AND BURN

SLASH AND BURN
Ni Richard P. Moral, Jr.


Piak pa ang bukid sa may tumana
habang laslas pa ang umagang
bumabalot sa kawalan,
isang dipang liwanag ang sa aki'y tumingin.
sa kanan ng dambuhalang kawaya'y
sumisigid ang kahapon, sa hanging umaanas-as,
sa lawiswis ng mga sapang natutuyot
sa mga dahong nalalagas at nahuhulog sa humihingal na lupa'y
unti-unting kumikislap ang liwanag,
Alam kong nadadama ko ang alikabok
ng kahapon, naaaninag ko ang patay nang Nayon...
sa ugat ng mga punong tadtad ng talim...
Sa mga sabog at wasak nang pakpak ng mga alitaptap
sa mga magagaspang na bato ng kabukiran
nakalatag ang uhaw na mukha ng bukid,
nakabuhaghag ang bangkay na mga tanim...
Putol ang mga punong matatag at malakas
putol sa kadahilanang slash and burn ang pinagmulan!
putol habang wakwak ang nakakalbong burol!!!

Subalit humihinga siyang winawaksi ng panahon,
bumubulong ang burol sa walang malay na mga taon!
dumadaing habang sinusuyod ng panahon.
humihikbi kasama ang mga bituin tuwing hatinggabi,
lumuluha sa mga kaluluwang ligaw!
Pagas! tuyot! walang buhay!
bubunuin isang araw ang pagkabkab ng lupa,
kakalkalin ang pusod nito't huhukayin
hanggang sa madusta ang paligid,
mamahinga ang gulod
at habang lumulubog ang araw,
sumisipol ang burol sa kalangitan
humihingi ng isang pahinga...
Isang mahabang pagkakatulog
sa mainit at maalinsangang "slash and burn".