Sunday, September 20, 2009

Later

How could you come with me when you knew all along that you had to go
How could you watch me sleep so close to you pretending not to know
How could you memorize my name and forget who I am
How could you think your still the same believing I can
CHORUS 1:
It’s too late to start pretending
It’s too late for a new beginning
Later than the sunset later than the rain
Later than ever to love you again
How could you ask for more than an innocent smile trusting me to stay
How could you close the door and leave me here supposing I’m okay
How could you break down my disguise and uncover my fears
How could you look into my eyes ignoring my tears
CHORUS 2:
It’s too late to start pretending
It’s too late for a new beginning
Later than the sunset later than the rain
Later than never to love you again ( SOLO )
(Repeat chorus 2 except last word)
…again…yeah…yeah…ohh
It’s too late

Tuwing Umuulan


Pagmasdan ang Ulan, unti-unting pumapatak
sa mga halama't mga bulaklak.
Pagmasdan ang dilim unti-unting bumabalot
sa buong paligid tuwing umuulan.
Kasabay ng ulan, bumubuhos ang 'yong ganda
kasabay rin ng hanging kumakanta.
Ma'ri bang huwag ka nang sa piling ko'y lumisan pa
hanggang ang hangi't ula'y tumila na.
Buhos na ulan aking mundo'y lunuring tuluyan.
Tulad ng pag-agos mo 'di mapipigil
ang puso kong nagliliyab.
Pag-ibig ko'y umaapaw damdamin ko'y humihiyaw sa tuwa
tuwing umuulan at kapiling ka.
Pagmasdan ang ulan, unti-unting tumitila,
ikaw ri'y magpapaalam na.
Maari bang minsan pa, mahagkan ka't maiduyan pa.
Sakbibi ka't ulan lamang ang saksi.
Minsan pa ulan bumuhos ka't h'wag nang tumigil pa.
Hatid mo ma'y bagyo dalangin ito ng puso kong sumasamo.
Pag-ibig ko'y umaapaw damdamin ko'y humihiyaw sa tuwa
tuwing umuulan at kapiling ka.


-Kung paano ako nakikinig ng musika ay ganoon din kalakas ang puwersang bumabalot sa aking puso sa tuwing naririnig ko ang dalawang awiting ito. Dinadala ako sa ibang dimensyon ng aking pagkatao..Dinuduyan ako upang muling ibalik ang tumakas na mga araw sa aking buhay...Marahil kailangan ko minsan ang magmuni-muni upang muli kong matuklasan ang nakatagong pagkatao sa aking damdamin...Kailangan kong maghintay upang maramdaman ko ang tunay na pagmamahal...