Apat na taon na ang nakakalipas nang pumasok ako sa institusyon ito. (Notre Dame-Siena School of Marbel. Baon ang iba't ibang pangarap at kagalakan sa aking puso ay natuto akong magsimulang humiling at managinip. Dala ang mataimtim na hangarin ng puso ay isinilang ang makabagong ako. Isang gurong handang ialay ang lahat ng kaalaman alang-alang sa aking mga estudyante. Mga istratehiyang nais lamang ay pukawin ang interes ng mga kabataang naghahanap at nauuhaw ng pagkatuto at kaalaman. Araw-araw ay natuto ako kung paano ngumiti, magalak, tumawa kasama nila, nagsimula akong mamangha sa kagandahan ng mga munting nilikha ng Diyos. Natuto akong magparaya at mapakumbaba alang-alang sa kanilang murang isipan, natuto akong humulma ng isipan alang-alang sa kanilang marurupok pang talino. At sa bawat paghubog ko'y isinisilang ang bagong ako, nabubuo ang aking pagkatao...pinatitibay nito ang umaalab na damdaming makatulong sa kanilang pag-aaral.
Maliban sa aking pagtuturo, naipunla ng paaralang ito ang maraming pagkakataong nagpatibay sa aking identidad. Paano ko makakalimutan ang bawat halakhak na kumakawala sa apat na sulok ng faculty room, paano ko itatago ang mga bakas ng kasiyahan tuwing sumasapit ang biru-biruan sa kapwa ko guro, paano ko bibitiwan ang pagkakakibigang nabuo na tumulong sa akin upang ako'y maging isang responsableng nilalang sa mundo, paano ko buburahin ang mga nakalipas na damdaming sumubok sa aking pagiging tao at magpakatao,paano nga ba? Hindi lamang ang pagiging guro ang nalilinang sa paaralang ito kung hindi kung paano tumulay sa totoong buhay at kung paano makikipamuhay.Sa apat na taon alin nga ba ang hindi ko natuklasan? alin nga ba ang hindi pa kayang gawin? gayong pinapanday ka sa araw-araw upang maging mas makinang na nilanang, upang nang sa ganun bukas pag-alis mo sa sulok ng paaralang ito ay makakatayo ka nang may tikas at tatag.
Ngayong handa na ako sa indayog ng hanging magdadala sa akin sa panibagong baybayin ng buhay, hindi ako matatakot, ni manginginig sapagkat dala-dala ko ang naitatak na pilosopiyang humutok sa akin. Mahaba pa ang landas na tatahakin patungong tagumpay, may hamon pang kailangang harapin, may mga pagsubok pang kailangan namnamin. Sumisikat pa lang ang araw sa silangan kailangan ko nang magpaalam sa institusyong ito upang salubingin ang nakakatakot na katanghalian at madugong pagdarapithapon. Kailangan kong magpaalam hindi dahil ang siena ay nagkulang sa akin kundi kailangan ko nang ihasik ang dunong na aking natamo at baguhin ang landas na tatahakin pa ng marami. Salamat sa Dominican-Sienan education...hanggang sa muli.
