Sunday, August 8, 2010

Sa mga Bukas na Darating

Sa mga bukas na darating nawa'y mawala kasama ng hangin ang hiya at takot sa aking puso.Sana'y kayang burahin ng wagas na pagmamahal ang takot na ito at tuluyang anurin ng rumaragasang bugso ng puso. Sana sa tuwing pagngiti ko ay nawawala ang dumadaloy na lungkot sa aking litid, nawa'y tuluyan itong malunod kasama ang mga gunitang isinulat sa malabnaw na tubig. Sana bukas sa aking paggising, wala na ang munting kurot sa puso at tuluyan itong magmaliw, mawala at kumupas tulad ng mga bulaklak na pagkatapos ngumiti sa sinag ng araw ay nalulungkoy at namamaalam sa madugong tanghali. Sana bukas hayaang dalhin ng hangin ang bugso ng pagnanasa sa aking ugat, nawa'y tuluyang liparin ang mga alaalang pilit na lumulukob sa aking kawawang damdamin. Hindi ito ang wakas ng lahat, hindi ito ang pagtatapos ng isang kwentong magpapabago sa gulong ng tadhana. Hindi ito pangungulubot ng isang matayog na diwa kundi isa itong paghawan, pananalig, pagtanggap sa katotohanan na tayo ay nasasawi, nadarapa, nababalian ng pakpak,nasusugatan, nalulungkoy...Hindi pa ako handang ngunit marahil sana bukas...kaya ko na....