Ang haraya ay ang pagliliwaliw ng isip, upang makimasid, makipaglaro sa guni-guni, makahalikan ang alitaptap tuwing gabi, makaniig ang buwaya, tutubi at paniki, ito'y ang pagsisid sa pinakadulong bahagi ng ating buhay...upang mamuhay at makipamuhay...ang maaliw at malibang...upang manakip at manguha ng mga banyagang HARAYA.
Tuesday, March 16, 2010
Napakatagal na bago ako muling nagsulat sa blog. Marahil hindi lang siguro ako handa upang isulat muli ang aking mga emosyon at hinaing sa buhay. Marmi akong iniisip sa mga panahong ito. Mula sa aking mga mag-aaral, patungo sa aking pamilya at kaibigan, sa aking trabaho at buhay pag-ibig. Ito lang ang tanging Diary mayroon ako, kung punong-puno ako ng emosyon, dito ko isinisiwalat, wala naman kasing nagbabasa ng aking blog, kundi ako lamang. Wala ng mahalaga sa akin ngayon kundi ang trabaho ko upang mabigyan ang aking pamilya ng maganda at matiwasay na buhay. Napakahirap isipin na hindi pa ako handa sa pagbabagong ibinibigay ng Diyos sa akin ngunit sa malaking hamon at sa araw-araw na pakikisalamuha ko sa ibang tao marami akong natutunan, marami akong nakuha at marami akong nabatid. Ngayon, isang hibang na pangarap na lamang ang umibig at magmahal. Nasa "banig na ako'y bakit ko pa nanaising matulog sa sahig", ani nila. Masyadong malawak ang mundo, maraming isda sa dagat at ang bawat nilikha ay may itinakdang nilalang. Doon ako magsisimula...Maghihintay ako kung sino man siya....Maghihintay kahit pa man...panghabambuhay! Ingat.............
Subscribe to:
Posts (Atom)